Rzeźba terenu

Wysokość najwyżej i najniżej położonego punktu na terenie miasta

Miasto Inowrocław usytuowane jest na wysoczyźnie morenowej. Wysokości terenu wokół miasta wahają się od 85 do 95 m n.p.m W związku z istnieniem tzw. "guza Inowrocławskiego" wysokości terenu na obszarze miasta wynoszą od 100 do 102 m n.p.m. Najwyżej położonym punkt na terenie miasta ma rzędną 109 m n.p.m.i jest zlokalizowany w okolicy cmentarza przy ulicy Młyńskiej.

Inowrocław jest starym grodem piastowskim, położonym na 52°48' szerokości geograficznej i na 18°24' długości wschodniej, na odwiecznej ziemi słowiańskiej, pradawnej siedzibie Polan. Miasto rozlokowało się na Równinie Inowrocławskiej. Jest to region w środkowej Polsce, stanowiący północno-wschodni fragment Pojezierza Wielkopolskiego o powierzchni 1540 km kwadratowych. Oddziela Kotlinę Toruńską od Pojezierza Gnieźnieńskiego i Pojezierza Kujawskiego.

W Polsce rejonami o dużych tradycjach solarskich uznano: Pomorze zachodnie, Małopolskę, Kujawy oraz Pałuki. Inowrocławskie kopalnie soli pracowały na tzw. Wysadzie solnym z ery paleozoicznej.

Miasto Inowrocław położone jest w obrębie zachodniego skrzydła antyklinorium Kujawsko-Pomorskiego. Przebiega ono w pobliżu miasta w formie antyklinarnego wypiętrzenia z kierunku południowo-zachodniego ku północno-zachodniemu. Składa się ono z szeregu elewacji i depresji ułożonych wzdłuż jego osi. Najbardziej charakterystyczną tego formą jest wysad solny występujący na terenie południowej części miasta Inowrocławia. Determinuje on układ warstw geologicznych, rzeźbę terenu oraz stosunki wodne na terenie miasta i okolicy.