Miasto Inowrocław usytuowane jest na wysoczyźnie morenowej. Wysokości terenu wokół miasta wahają się od 85 do 95 m n.p.m W związku z istnieniem tzw. "guza Inowrocławskiego" wysokości terenu na obszarze miasta wynoszą od 100 do 102 m n.p.m. Najwyżej położonym punkt na terenie miasta ma rzędną 109 m n.p.m.i jest zlokalizowany w okolicy cmentarza przy ulicy Młyńskiej.
Inowrocław jest starym grodem piastowskim, położonym na 52°48' szerokości geograficznej i na 18°24' długości wschodniej, na odwiecznej ziemi słowiańskiej, pradawnej siedzibie Polan. Miasto rozlokowało się na Równinie Inowrocławskiej. Jest to region w środkowej Polsce, stanowiący północno-wschodni fragment Pojezierza Wielkopolskiego o powierzchni 1540 km kwadratowych. Oddziela Kotlinę Toruńską od Pojezierza Gnieźnieńskiego i Pojezierza Kujawskiego.
W pisanych dokumentach historycznych po raz pierwszy Inowrocław pod łacińską nazwą "Novo Wladislaw" występuje w 1185 r. w dokumencie Leszka Białego, księcia Mazowieckiego, syna Bolesława Kędzierzawego, który przyznawał biskupstwu włocławskiemu przywileje. Następnie Inowrocław jest wymieniany w bulli papieża Celestyna III, wydanej 9 kwietnia 1193 r. dla Konwentu Norbertanek w Strzelnie.
W Polsce rejonami o dużych tradycjach solarskich uznano: Pomorze zachodnie, Małopolskę, Kujawy oraz Pałuki. Inowrocławskie kopalnie soli pracowały na tzw. Wysadzie solnym z ery paleozoicznej.
Miasto Inowrocław pod względem regionalizacji klimatycznej należy do Dzielnicy Klimatycznej Pomorskiej, której klimat charakteryzuje się stosunkowo chłodnym latem i dość łagodną zimą.
W okresie gdy Inowrocław otrzymał prawa miejskie, a było to około roku 1240, wtedy też ustanowiony został herb miasta, który przechodził różne przeobrażenia i zmiany, a w 1365 r. przedstawiał dwie wieże na pagórku, a między nimi tarczę z orłem piastowskim. Spoza tarczy wystawały ku górze gałązki bujnego krzewu.
Inowrocław, jeden ze stołecznych ośrodków staropolskich Kujaw, zwany jest często "miastem na soli". Solowarstwo, którego niepowtarzalne ślady odkryte zostały przez archeologów przy ul. Wojska Polskiego (na terenie dawnej wsi Rąbin) i w sąsiedztwie romańskiego kościoła Imienia Najświętszej Maryi Panny, a nadto urodzajne czarne ziemie sprzyjały rozwojowi osadnictwa już od 3 tysiąclecia p.n.e. Olbrzymie znaczenie miał fakt, że w rejonie zakładów sodowych wiódł niegdyś słynny szlak bursztynowy z południowej Europy nad Zatokę Gdańską.
Rynek połowa XIX w., widoczna na pierwszym planie wieża ratuszowa (fotografia u góry) oraz rynek - widok tego samego miejsca w 1993 r. (fotografia u dołu)
Ulica Wierzbińskiego, a w głębi wieża ciśnień w 1933 r. (fotografia u góry) oraz to samo miejsce w 1993 r. (fotografia u dołu)
Masz ciekawą stronę i chcesz się nią pochwalić w serwisie "Dawny Inowrocław"? Napisz w sprawie współpracy na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..
Dawne Kłodzko. Miasto, jakiego nie znasz...
http://www.mojemiasto.swidnica.pl - Świdnica - moje miasto
http://www.dawnygdansk.pl - Dawny Gdańsk
http://starymalbork.blogspot.com/ - Blog - Stary Malbork
http://www.uslugi-przewodnickie.pl/ - Ziemia Kłodzka
http://stary.kalisz.pl - Kalisz - miasto ze wszystkich w Polsce najstarsze
http://dawnadabrowa.pl/ - Dąbrowa Górnicza & Dombrowa - historia miasta i jego mieszkańców przedstawiona na pocztówkach, fotografiach, rycinach, mapach...