Nazwa Inowrocław

W pisanych dokumentach historycznych po raz pierwszy Inowrocław pod łacińską nazwą "Novo Wladislaw" występuje w 1185 r. w dokumencie Leszka Białego, księcia Mazowieckiego, syna Bolesława Kędzierzawego, który przyznawał biskupstwu włocławskiemu przywileje. Następnie Inowrocław jest wymieniany w bulli papieża Celestyna III, wydanej 9 kwietnia 1193 r. dla Konwentu Norbertanek w Strzelnie.

Inowrocław, jeden ze stołecznych ośrodków staropolskich Kujaw, zwany jest często "miastem na soli". Solowarstwo, którego niepowtarzalne ślady odkryte zostały przez archeologów przy ul. Wojska Polskiego (na terenie dawnej wsi Rąbin) i w sąsiedztwie romańskiego kościoła Imienia Najświętszej Maryi Panny, a nadto urodzajne czarne ziemie sprzyjały rozwojowi osadnictwa już od 3 tysiąclecia p.n.e. Olbrzymie znaczenie miał fakt, że w rejonie zakładów sodowych wiódł niegdyś słynny szlak bursztynowy z południowej Europy nad Zatokę Gdańską.